bericht driehonderdzoveel

Vanuit perth ging de reis weer verder. Margret River stond op het program maar eerst nog een natuurpark bezocht waar we voor de fantastische campingprijs van noppes konden logeren. we zouden 's avonds eigenlijk een bezoekje van de ranger moeten verwachten om de camping fee's te innen maar deze beste man kwam nooit opdagen. koopje dus, eindelijk eens wat anders als de dure caravanparc's in perth en omgeving

De volgende dag weer op tijd op stap richting een van australia's mooiste surfstranden en margret river. Margret river is een hele bekende wijn/bier streek binnen australie vol brouwerijtjes en wineyard tasting houses en deze streek konden wij dus niet ongezien voorbij laten gaan. eerst op weg naar een bier brouwerij waar we een tasting menu van 5 verschillende biertjes namen met een totaal van 2 standaart drinks. een standaard drink geeft hier aan hoeveel alcohol je in je lichaam hebt. hier is het heel duidelijk dat de mannen toch weer van het sterkere geslacht zijn aangezien de mannen gemiddeld 1,5 standaard drink per uur afbreken en de vrouwen 1,0 standaarddrink per uur afbreken. daarna een wijnbrouwerij met een enorme wijngaard bekeken waar je gratis wijntjes kon proeven. tja we zijn tenslotte toch nederlanders. heel interessant de wijntjes over je tong laten rollen en dan tot de conclusie komen dat ie toch niet zo lekker is. froukje had na enig proeven dan toch haar favorietje gevonden, een heerlijke rozewijn waarvan ze dan toch maar een flesje gekocht had.

Na een goede lange nacht gemaakt te hebben in een natuurpark( waar we bijna de ranger weer wisten te ontlopen maar op het laatste moment toch de campingfee moesten betalen) op weg naar de grootste vuurtoren van australie, dit was dan ook wel een vuurtoren van de klasse a la bergen aan zee. niet echt uitzonderlijk en al helemaal niet groot dus, alleen weer het australische overdrijven en aanprijzen van minimale bezienswaardigheden tot een grote must see site. en het mooiste is dat ze je nog 5 dollar intree wisten te vragen om deze vuurtoren te beklimmen en een rondje langs deze vuurtoren te lopen. Wat een verstand, ze hadden ons eigenlijk geld moeten toegeven omdat we helemaal voor noppes dat eind omgereden hadden. dus wij als nederlanders zijn tot op 1 meter voor de kassa gelopen om dan toch een foto te maken van de plek waar de ocianen bij elkaar samenkwamen. ja had de cassiare raar moeten zien staan kijken. Later op de dag kwamen we dan eindelijk bij een must see site aan die ons door nederlanders was aanbevolen, eindelijk betrouwbare informatie dus. Het was een treeclimb waar je in een 61 meter hoge boom via een met stalen staven geboorde trap naar boven kon lopen en over alle boomtoppen heen kijken. een hele uitdaging dus waar mike na enkele meters klimmen toch wel weer heel snel naar beneden wilde komen. maar froukje wist van geen ophouden en die liep vrolijk naar boven toe, wat een held. Ik zeg het niet graag maar dat is iets waarmee de vrouwen dan ook maar een puntje moeten scoren op het gebied van het sterkste geslacht, 1-1 dus.

de volgende dagen hebben we nog heerlijk gecampeerd op een hemels strandje, de verkoop van de auto in gang gezet, gecampeerd tussen een hele grote familie kangaroo's en de voorbereidingen voor de nullaborg road gamaakt. De nullaborg road is de weg die western australia met soutern australia verbind van ongeveer 1400 km en welk door enkele natuurgebieden en aboriginals communities heenloopt. deze weg heeft een opmerkelijk lang recht stuk asfalt, het langste rechtste stuk asfalt van australie. Om precies te zijn 90 mile (146kommanogwat kimometer), echt het meest saaie stuk weg wat wij ooit gereden hebben. Net voor dit rechte stuk hebben wij trouwens nog een mooi vuurtje gezien. Er stond daar een auto heel mooi uit te brandenen, heel interessant en het mooiste was dat het niet onze auto was. Na 2 dagen waren we dan ook weer wat blij dat we weer in de bewoonde wereld terecht kwamen met normale brandstofprijzen. Want de brandstofprijzen rezen op de nullaborg net als op de savannaroad en de tannami track de pan weer uit.

Aangekomen in streaky bay (waar Mike natuurlijk nog ff moest streaken voor het bordje van streaky bay) hebben we een mooie camping gevonden om daar het nachtje door te brengen en de waterflessen weer eens in te vriezen. Hierdoor hadden we de aankomende dagen weer een koude eskie waarna we de volgende dag weer lekker op weg richting the bush bush konden trekken. Het natuurgebied rondom streakybay was adembenemend mooi met een ruige kustlijn, mooie stranden en een diepblauwe, soms diepblauw/groene zee. We hebben zelfs nog zeeleeuwen zien bakken in het zonnetje, en nog zonder te verbranden nog wel, he froukje!!!!

We zitten nu in adalaide op een mooie camping met alles erop en eraan en voor een mooi prijsje. we hebben wat gefolderd voor de verkoop van de auto. daarop nog geen serieus geinteresseerde reacties gekregen. Alhoewel we in streaky bay wel een geinteresseerde hadden welk die dag eerst nog bij een andere wagen zou gaan kijken waar we jammer genoeg niks meer van gehoord hebben. morgen gaan we via de great ocian road richting melborne waar we misschien meer geluk zullen hebben. Ook weten we de datum voor de vliegreis terug naar nederland dus voor de geinteresseerde we vliegen de maart vanuit australie naar thailand om daar na 2 weekjes vakantie te hebben gehouden de 30ste naar nederland terug te vliegen. De exacte tijd van vliegen weten wij nog niet dus weten we niet of we 30 maart of 1 april in nederland aankomen en dat is geen grap!!!