Finally backpackers af

Jah mensen jullie horen het goed vanaf nu geen backpackers mike en froukje meer. We zijn er de afgelopen maanden heel goed achter gekomen dat backpakers alleen maar uitgebuit worden. En dat we onderhand al enige ervaringen met reizen, werken en overleven hebben gekregen, zodat we nu het niveau backpackers al ver overstijgen. Dus vanaf nu zijn wij ervaren reizigers die zich niet laten oplichen, voor de gek houden of laten ophouden. Maar deze site is er juist voor om reisverhalen te vertellen dus zullen we ons nu weer met de wat belangrijkere zaken bezig houden. Dus hier volgt…

Zondag 6 januari gingen we dan echt op stap met het reisgezelschap van 6 verdeeld in de 2 wagens. Mar en leo in de altijd immense legertruck en Vincent & Marian en ons 2 in de altijd enthousiaste jacky. Hier volgt een beknopt reisverslag van deze dag geschreven door onze gast reporter vanuit het altijd regenachtige en koude Nederland hierbij stel ik jullie voor, Vincent Koeckhoven ..
Onderweg naar Ayers Rock want we moesten een familietraditie voortzetten en deden dus een koppie op de kruising bij Erldunda onder de schaduw van een white paperbacktree. Op weg naar Ayres Rock kom je er achter dat de australiers een tamelijk oncreatief volkje zijn, zij copieren namelijk alles . Zo was er in de jaren tachtig een film genaamd Cannon Ball Run en aangezien ze in Australie ook zo een race wilde, copieerde ze de naam en lieten allerlei lieden van over de wereld deze race in hun land rijden. Een toen nog mooie Lamborgini miste een bochtje op de Highway ( alla Noordervaart) en hobbelde met een vaartje van 300 richting het toegestroomde publiek. Het gevolg: beide coreurs , 2 toeschouwers en twee officials dood, monument voor de overledene en einde Cannibal Run Australie .
Daarna ongeveer 150 km voor Ayres Rock een prachtige berg door Marja de tandenborstel genoemd, op de foto/film zal je zien waarom. Aan de andere kant van de weg over een zandduin heen: daar zagen we de zoutvlaktes van dit gebied. DeAyers rock en de Olgas waren vanaf hier al te zien.
Om dicht bij de Rock te staan waren we veroordeeld tot het zeer toeritische (lees Duur) Yuluara Resort. Vanaf hier zijn we in de avond naar de rock gereden om de zonsondergang van nabij te zien. Maar vanwege de bewolking die twee keer in het jaar daar aanwezig is konden we van de totale volle minuut van dit spektabel genieten. Daarna snel naar de tent op het grindpad, 12 waterflessen van 1.5 ltr.vullen om in de koeling te zetten voor de volgende dag. Na nog wat gedronken naar bed.

Maandag 7 januari
De wekker stond op 4.15 uur. We wilden om 5 uur bij de Rock zijn voor de zonsopgang . De zonsopgang gezien en toen naar de neus van de rock gereden om deze te beklimmen ( Vincent, Froukje en Mike) Dit was in het begin een hachelijke hete, stijle en lange onderneming. Temeer dat we later hoorde dat er regelmatig iemand naar beneden rolt, en dit niet overleeft. In Australie is alles op eigen risico dus als er iemand naar beneden rolt/valt voelen ze zich niet verantwoordelijk voor het gedrag van die toeristen. Dus laten ze alles bij het oude . Van de Rock naar de Olgas gereden (50 km.) Dit is een berg/rots formatie die zeer indrukwekkend is. Toen snel Leo en Marja opgehaald die ondertussen onze tenten etc.opgeruimd hadden. En natuurlijk weer!!! Een kopje koffie. Toen opweg naar een volgende camping 300km verder, dichtbij kings canyon. Maar die bewaarde we nog even voor morgen want sommige van ons hadden al genoeg beweging gehad voor die dag. Wel hebben Mike, Leo en Froukje nog een helikoptervlucht gemaakt boven de camping en het prachtige gebied daar omheen. Dit was echt adem benemend mooi. De pilot vertelde ons over het gebied en liet ons ook zien waar wilde dieren zoals paarden en kamelen liepen.
Ook op deze camping hadden we weer het mooiste plekje op een echte aussie camping waar leo erg mee in zijn sas was. En een zalig zwembad zelfs!!!

Dinsdag 8 januari
We begonnen met een wandeling door en over de kings Cannyon, dit is een uitgesleten rivier maar door de jaren en de erosie echt heel mooi geworden. Marja , Mike, Vincent en Froukje zijn nog naar boven geklauterd voor het mooiste van het mooiste landschap.
Daarna werden wij voorgesteld aan het fenomeen offroad driving. We reden op een wasbord van een kilometer of 200 genaamd de “Loop” en het was een hele aparte ervaring.
Een broodje gegeten in Gosse Bluff krater ( 42 graden Celcius) en naar Palm Vally gereden waar we een camping in National Park opgezocht hebben. Buiten ons waren er daar nog twee 4wd cars aanwezig. Het was daar echt enorm mooi met veel groen en een creeck (waterstroom) We lagen die nacht gezellig met zijn “allen” (wij en het gezeldschap van een hele mierenkolonie) onder de mooiste sterrenhemel die ik ooit heb kunnen aanschouwen, zo helder en zoveel sterren.


Woensdag 9 januari geschreven door Marja Beneker, omdat ze het bijna het mooiste stukje van de hele trip vond:
Wakker worden in Palm Vally National Park, ons plekje langs de rivier was mooi en ook nog groen; wat is dat een verwennerei, zo mooi en alles wat je nodig heb , hadden we in bereik. Na een lekker koppie weer rijden, deze rit was echt het mooiste van het mooiste wij voelden ons ge-eerd.om hier te zijn. Het 4x4WD track was fantstich en sommige stukjes waren best wel tricky, door rivier bedden, stijle tracks en gigantische rode rots wanden. Na onze belevenissen zijn we nog door Hermansburg gereden en nog een grote spleet bekeken. Toen eindelijk alice springs weer in zicht kwam, waren we allemaal erg toe aan een zwembadje en een airco-kamertje. En natuurlijk een lekker koud biertje met een hapje. Ook waren de fototoestellen toe aan een opruiming. Maar vooral hebben we weer even lekker uitgerust voor de volgende grote trip die we gaan ondernemen. Het was overigens nog niet helemaal duidelijk waar we naar toe zouden gaan vanal deze camping. Er was een offroad weg richting brisbaine die bijna niet begaanbaar is, maar vele van ons zagen dat niet helemaal meer zitten na de loop.Dus werd het idée geboren om met Mike en Froukje mee te reizen naar Halls Creek (100 km van waar de auto stuk ging). Deze weg is overgens ook maar 850 km offroad en volgens marja makkelijk te doen in een dag, ja ja. We voelen ons af en toe net een milkshake he marian!!

Donderdag 10 januari
En het idée voor Halls Creek staat nu nog steeds dus de voorbereidingen zijn in gang. We zullen zien of het na vandaag nog het zelfde is!! Jullie zullen snel weer wat van ons horen,ook om het thuisfront op de hoogte te houden van de avonturen van Marian en Vincent!

Tot de volgende keer!
Ps. Van marian; Wat een enorm en mooi land is Australie. Alles is groot. Niet alleen het land en de afstanden , maar ook de sprinkhanen, kakkerlakken en de mieren.